زیر گنبد کبود
جز من و خدا کسی نبود
روزگار     روبه راه بود    هیچ چیز    نه سفید و نه سیاه بود
با وجود این   مثل اینکه چیزی اشتباه بود
زیر گنبد کبود بازی خدا     نیمه کار مانده بود    واژه ای نبود و هیچکس
شعری از خدا نخوانده بود
تا که او مرا برای بازی خودش انتخاب کرد
توی گوش من یواش گفت : تو دعای کوچک منی 
بعد هم مرا مستجاب کرد .
پرده  ها کنار رفت   خود به خود     با شروع بازی خدا  عشق افتتاح شد
سال هاست    اسم بازی من و خدا زندگی است
هیچ چیز    مثل بازی قشنگ ما عجیب نیست
بازی که ساده است و سخت   مثل بازی بهار با درخت
با خدا طرف شدن  کار مشکلی است
زندگی
       بازی خدا و یک عروسک گلی است