معمولا مشکلات در روابط بین آدم‌ها از همان زمان شروع رابطه شکل می‌گیرد.طبیعی است که در دوستی با آدم‌ها باید خودتان باشید؛ با همه چیزهای دوست داشتنی یا منفی که در رفتارتان دارید. در غیر این صورت، وقتی خود را مجبور می‌کنید تا تمام و کمال، کسی باشید که مثلا نامزدتان انتظار دارد، باید حساب زمانی را هم بکنید که شب‌های‌تان را مقابل تلویزیون با یک پیتزا سر می‌کنید و دیگر دل‌تان نمی‌خواهد با او وقت بگذرانید.
این را بدانید که رابطه بین دو انسان هیچ وقت درست شکل نمی‌گیرد مگر اینکه هر دو نفر برای یکدیگر آزادی قایل باشند که خودشان باشند.
وقتی نامزد یا دوست صمیمی‌تان می‌گوید که دوست دارد به سینما برود اما شما از فیلم دیدن در سینما بیزارید، لطفا حس واقعی خود را بگویید و به او پیشنهاد دهید که با یکی دیگر از دوستانش به سینما برود... یا پیشنهاد دیگری بدهید که هر دو از انجامش لذت می‌برید.
در غیر این صورت، حاضر نشوید به سینما بروید تا زمانی که کاملا آماده نشده‌اید چند ساعت در سالن تاریک نشسته و از دیدن فیلم لذت ببرید.
اما اگر قرار باشد ابتدای شکل گیری رابطه کسی باشید که طرف مقابل دوست دارد و بعد به این نتیجه برسید که از خود تان دور شده‌اید و باید به خواسته‌های شخصی خودتان هم توجه کنید، به طرف مقابل حق بدهید که با این سوءتفاهم روبرو شود که شما ناگهان عوض شده‌اید!
رابطه و ارتباط با آدم‌ها، شبیه یک کار و کسب پر پیچ و خم و حساس است. تا زمانی که خودتان هستید قرار نیست برای ورود به آن هزینه‌یی صرف کنید. این روش کاملا دوطرفه است.اگر به همان صورتی که هستید، پذیرفته شوید، (با همه موارد مثبت و منفی، نوع لباس پوشیدن، دوست داشتن چیزهایی که از دید دیگران کسالت‌آور است و تنفرتان از کتاب، فیلم، گل یا خوراکی مورد علاقه بقیه دوستان) می‌توان امید داشت که در نوع رابطه خود پیشرفت خواهید داشت.
پذیرفتن تفاوت‌های فرد مقابل هم یکی از وظایف شماست. هیچ وقت رابطه‌یی را شروع نکنید که در آن امید تغییر فردی را داشته باشید، آنقدر که یادتان برود باید خودتان باشید.
|
|
